كاش ميشد سرزمين عشق را در ميان گام ها تقسيم كرد / كاش ميشد با نگاه شاپرك عشق را بر آسمان تفهيم كرد / كاش ميشد با دو چشم عاطفه قلب سرد آسمان را ناز كرد / كاش ميشد با پري از برگ ياس تا طلوع سرخ گل پرواز كرد / كاش ميشد با نسيم شامگاه برگ زرد ياس ها را رنگ كرد / كاش ميشد با خزان قلب ها مثل دشمن عاشقانه جنگ كرد / كاش ميشد در سكوت دشت شب ناله ي غمگين باران را شنيد / بعد,دست قطره هايش را گرفت تا بهار آرزو ها پر كشيد / كاش ميشد مثل يك حس لطيف لا به لاي اسمان پر نور شد / كاش ميشد چادر شب را كشيد از نقاب شوم ظلمت دور شد / كاش ميشد در ميان ژاله ها جرعه اي از مهرباني را چشيد / در جواب خوب ها جان هديه داد,سختي و نامهرباني را شنيد . . . . . . "مريم حيدر زاده"

نوشته شده در دو شنبه 28 / 2 / 1392برچسب:,ساعت 22:49 توسط محمد طاها|